در استانی که ۱۱۰۰ کیلومتر مرز مشترک با کشورهای پاکستان و افغانستان دارد، آمار مرگ زنان باردار در مقایسه با شروع کار این دولت به یک سوم کاهش یافته؛ برای ۸۰درصد افراد بالای ۳۰ سال پرونده الکترونیک سلامت ایجاد شده و شیوع مالاریا به کمتر از یک چهارم کاهش پیدا کرده و در حال ریشهکن شدن است؛ بیماری وبا نیز که هر سال تعدادی از مردم این منطقه را به کام مرگ میکشید، طی دو سال گذشته حتی یک مورد بروز و ظهور نداشته است.
امروز همه مراکز بهداشتی در سراسر این استان پهناور دارای پزشک هستند؛ در حالی که هنگام شروع بهکار دولت یازدهم فقط ۴۰درصد مراکز، پزشک داشتند و اینک تنها در زابل بیش از ۱۰۰ متخصص به مردم خدمات ارائه میدهند.
باعث افتخار است در استانی که سالیان طولانی نماد محرومیت بوده، ۶۵۰ پروژه بهداشتی، درمانی و بیمارستان در حال ساخت است و صدها میلیارد تومان برای بیمه، درمان و کاهش پرداخت مردم هنگام مراجعه به مراکز درمانی توسط دولت هزینه شده است.
با همه این کارها، امروز گروهی ما را خسته مینامند و میگویند دولت دکتر روحانی برای محرومین کاری نکرده است؛ اشکالی ندارد، بگذارید بگویند؛ ما با خدای خود معامله کردهایم و امیدمان به اوست.
من و همکارانم نیز با او عهد بستهایم که تا هستیم، نگذاریم این چرخ از حرکت بازایستد تا برکات آن شامل حال مردم سرزمینم از ترک و کرد و بلوچ و فارس و عرب و لر و ترکمن و... شود که به راستی شایسته بهترینها هستند.