به گزارش سرمدنیوز: به نقل از ستاد خبری نمایشگاه تراکنش ایران، این سمینار یکی از برنامههای جانبی دومین روز این رویداد بود.
چهارمین نمایشگاه تراکنش ایران، به همت مرکز فابا، ۲۲ تا ۲۴ آبان سال جاری در محل دائمی نمایشگاههای شهرداری تهران، واقع در بوستان گفتوگو برگزار شد.
در ادامه، متن سخنرانی محمدپور را در سمینار پرداخت خرد میخوانید.
اقدامات پراکنده و بدون چشمانداز در حوزه شهر هوشمند
اکنون و در دنیایی که به سمت هوشمندسازی حرکت میکند، شهر هوشمند به مبحثی جدی تبدیل شده است.
در سال ۱۳۹۵، بانک شهر سمیناری را با حضور شهرداران کلانشهرها برگزار کرد که موضوع آن پلتفرم شهرهای هوشمند بود. در آن سمینار به این موضوع نیز پرداخته شد که این پلتفرم چگونه باید با شرایط فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ایران هماهنگ شود.
متاسفانه در این دو سالی که از آن سمینار گذشته
است، همه اقدامات در حوزه شهر هوشمند تکراری، پراکنده و بدون طراحی چشمانداز مناسب
بودهاند. به طور طبیعی پرداخت خرد نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.
۸ پارامتر اصلی برای هر شهر هوشمند
در مورد شهر هوشمند تعریف خاصی در دنیا وجود ندارد
به گونهای که بیش از ۱۰۰ تعریف از این مفهوم تا کنون ارائه شده است.
هر کشور یا حتی شاید شهری، با توجه به شرایط بومی خود معنایی از شهر هوشمند را مطرح
و پیادهسازی میکند.
با وجود این تعدد معنایی، هشت پارامتر اصلی در هوشمندسازی
شهرها موثرند که همگان روی آنها به عنوان پایههای اصلی شهر هوشمند اتفاق نظر دارند:
۱- کیفیت و سبک زندگی: نخستین و مهمترین، پارامتر یک شهر هوشمند این است که کیفیت زندگی شهروندان را افزایش دهد.
۲- سرویسها و زیرساختها
۳- فناوری اطلاعات، ارتباطات و هوش: این موارد را میتوان خون جاری در رگهای شهرهوشمند دانست.
۴- مردم، جامعه و شهر: این سهگانه فضای در هم تنیدهای را تشکیل میدهند که امکان بقا و رشد در یک فضای مناسب را برای افراد فراهم میکنند.
۵- محیط و پایداری
۶- دولت، حاکمیت و نهادهای اجتماعی
۷- اقتصاد و امور مالی
۸- جابهجایی
این هشت مورد در کنار هم یک مدل برای شهر هوشمند را تشکیل میدهند.
مدلهایی برای قابلیت زندگی و امکان بقا
هر شهر از سه بخش اصلی تشکیل میشود؛ محیط شهری، اقتصاد شهری و اجتماع (مردم). تلفیق محیط و اجتماع قابلیت زندگی را در شهرها به وجود میآورد. اگر محیط بهینه و اجتماع سالم و متعادل وجود داشته باشد، قابلیت زندگی در آن شهر فراهم میشود.
از سوی دیگر، تلفیق محیط و اقتصاد نیز امکان بقا در شهر را ایجاد میکند. منظور تنها بقای فیزیکی نیست. اکنون، در زمانه صحبت از هوش، خرد و دانش قرار داریم و این موارد بقای افراد در محیط را تضمین میکنند. فناوری نیز از جمله الزامات بقا در هر شهر یا کشور محسوب میشود. بنابراین در یک شهر، عوامل محیطی و اقتصادی باید به گونهای با یکدیگر ترکیب شده باشند که بقای شهروندان تضمین شود.
تلفیق محیط اقتصادی و اجتماعی، در نهایت هوش را تداعی میکند. ترکیب این موارد، به شکلگیری پنج مدل منجر شده است که در کنار یکدیگر شهر هوشمند را تشکیل میدهند:
۱- زندگی شهری: دسترسی به امکانات مناسب
۲- مردم هوشمند: که از سطح بالای تعلیم و تربیت برخوردارند و آموزشهایی متناسب با فضای زندگی را دریافت کردهاند
۳- جابهجایی هوشمند: به معنای جابهجایی کالا، مردم و اطلاعات است اما در ایران متاسفانه معمولا تنها به حمل و نقل هوشمند تعبیر میشود
۴- محیط هوشمند: توسعه پایدار و مصرف بهینه انرژی را در پی دارد
۵- اقتصاد هوشمند: توسعه اقتصادی، اشتغالزایی و درآمد بیشتر را فراهم میکند.
سه اصل کلیدی برای هوشمندسازی
اگر موارد پنج گانه مورد اشاره، به درستی در نظر گرفته شده باشد، باید یکسری اصول کلیدی در شهر هوشمند تعریف شود. بدون این اصول، مفهومی به عنوان شهر هوشمند شکل نمیگیرد.
۱- کل شهر باید بر مبنای فناوری اطلاعات و ارتباطات قرار داشته باشد.
۲- در شهر هوشمند باید بسترهایی فراهم شود که شهروندان بتوانند در تصمیمگیریهای هوشمندانه آن شرکت کنند. بدون این مورد، حتی با گسترش عوامل فناورانه، هیچ شهری هوشمند نمیشود.
۳- باید بهترین محیط و امکانات برای آموزش شهروندان در دسترس آنها باشد.
صدای پای تکنولوژیهای خردورز میآید
فضاهای شهر هوشمند و فناوریهایی که در یک بستر یکپارچه شکل میگیرند، منجر به در هم تنیدگی اقتصاد شبکهای، اقتصاد صفر و اقتصاد دانشبنیان میشود. به این معنا که بازیگران اقتصادی در قالب شبکههای خرد با یکدیگر مرتبط میشوند.
از سوی دیگر مفهوم اقتصاد صفر ما را به جایی میرساند که بتوانیم خدمات خود را با کمترین انحراف از قیمت تمامشده عرضه کنیم.
در نهایت اقتصاد دانشمحور امکان تولید دانش در همه زمینهها را فراهم میکند.
نگاهی به همه آنچه مورد اشاره قرار گرفت، مشخص میکند که درجهای از آزادی در بهرهگیری از فناوریهای هوشمندساز و تعامل آنها با یکدیگر شکل گرفته است.
در همین رابطه، بر مبنای فلسفه فناوری در شهر هوشمند، دینامیزم همه این فناوریها صرفه اقتصادی است. این امر به معنای رهایی انسان از کار مداوم و طاقتفرساست. این موضوع یکی از اصول تکنولوژیهایی محسوب میشود که آینده را میسازند.
همچنین این تکنولوژیها به آزادی در وجوه روزمره (زمان) و شفافسازی و روشنگری (آزادی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی) منجر میشوند.
فناوریهای آینده با قرار دادن دانش در اختیار همگان، شایستهسالاری ایجاد میکنند. همچنین این سامانهها به شدت در حال شبکهسازی هستند که مفهوم آن آزادی فردی و جمعی است.
در نهایت این تکنولوژیها زمینه نوآوری و تنوع را فراهم میکنند که به معنای آزادی در انتخاب و عمل است.
همه این موارد را می توان در احترام به انسان و
روابط بین انسانها خلاصه کرد و در یک کلام نتیجه گرفت تکنولوژیهای آینده خردورز هستند.
موبایل؛ آینده صنعت پرداخت
در صنعت پرداخت نیز توجه به مفهوم آزادی در تکنولوژیهای آینده، ویژگیهای سامانه بهینه در این حوزه را مشخص میکند.
بر این اساس، سامانه باید با پلتفرمهای اجرا شده در اکوسیستم شهر هوشمند، هماهنگ شود. این سامانه باید سیال، قابل حمل، انعطافپذیر، قابل اعتماد و شفاف باشد. سرعت و دقت بالا از دیگر ویژگیهای مهم چنین سامانهای است. همچنین این سامانه باید همواره در دسترس همگان قرار داشته باشد.
مجموع این ویژگیها نشان میدهد که چه دستگاههایی برای آینده پرداخت در شهر هوشمند مناسب هستند. اکنون همه این وجوه در محصولی با عنوان موبایلهای هوشمند جمع شده است.
نکته اساسی برای کار در حوزه موبایل این است که بدون اقتصاد مبتنی بر فرهنگ، هیچ محصولی در کشور با استقبال مواجه نخواهد شد. فعالان این حوزه برای طراحی هر محصول یا خدمتی، باید فرهنگ، تاریخ و نوع نگرش مردم را در نظر بگیرند.
اکنون مفهومی وجود دارد با عنوان شهر خردورز و ایجاد
نگرش جدید در حوزه شهر هوشمند ضروری است.