به گزارش سرمدنیوز، عبدالصمد رحمتی، درباره تاثیر جنگ تعرفهای امریکا و چین بر اقتصاد جهانی اظهار داشت: آنچه بدیهی است تعرفههایی که امریکا و چین روی کالاهای وارداتی یکدیگر وضع کردهاند، باعث میشود خرید و فروش و معاملات دو کشور تحتالشعاع این سیاستها قرار بگیرد.
وی افزود: وقتی رقم تعرفهها سنگین شود به نوعی روی مصرف تاثیرگذار میشود و مصرفکننده کمتر محصول را خریداری میکند. بدون شک اعمال تعرفههای جدید بر سطح زندگی مصرف کنندگان اثر میگذارد، زیرا تولیدکنندگان و تاجران برای کاستن از هزینهها و کسب سود خود ملزم میشوند، قیمت اجناس را افزایش دهند.
این کارشناس ارشد حوزه انرژی تصریح کرد: در واقع تعرفهها همانند مالیاتی برای مردم دو کشور است چراکه وقتی هزینههای مواد اولیه افزایش یابد، مصرف کنندهها مجبورند این هزینهها را در تمام محصولاتی که تهیه میکنند، بپردازند، در واقع تعرفهها بهطور غیرمستقیم باعث افزایش قیمتها برای مصرف کنندگان میشود، زیرا شرکتها هزینههای تولید بالاتری را به قیمتهای نهایی منتقل میکنند.
وی گفت: با توجه به اینکه دو قطب بزرگ صنعتی دنیا این مبارزه و جنگ تعرفهای را به راه انداختهاند، جنگ تعرفهای بین آمریکا و چین بر پیشبینی رشد اقتصادی جهان بسیار تاثیرگذار است. جنگ تعرفهای باعث کاهش تولید و در نتیجه کاهش مصرف انرژی در دنیا خواهد شد و این در شرایطی است که دو کشور آمریکا و چین حدود ۴۰ درصد از اقتصاد جهان را در اختیار دارند. آمریکا بزرگترین صادرکننده سوختهایی نظیر بنزین و گازوئیل در جهان است و انتظار میرود تا سال ۲۰۱۹ به یکی از بزرگترین صادر کنندگان ال.ان.جی جهان مبدل شده و از طرفی چین بزرگترین وارد کننده نفت خام جهان به شمار میرود.
رحمتی خاطرنشان کرد: در جایی که اقتصاد صنعتی توسعه پیدا میکند نیاز و تقاضای مصرف انرژی خود به خود بالا میرود اما جنگ تعرفهای باعث شده کاهش تقاضا به وجود بیاید.
وی درباره تاثیر بحث تعرفهها بر روند صادرات نفت آمریکا به چین گفت: درکل، کانادا همچنان بزرگترین خریدار نفت آمریکا در سال ۲۰۱۸ بود که حدود ۲۰ درصد کل صادرات نفت این کشور را تشکیل میداد، سپس کره جنوبی و کشور چین در جایگاه سوم قرار داشت. طی نیمه اول ۲۰۱۸ آمریکا حدود ۳۷۰ هزار بشکه در روز نفت به چین صادر کرد، اما به خاطر جنگ تجاری در نیمه دوم، واردات نفت چین از آمریکا به شدت کاهش یافت.
این تحلیلگر بازار نفت درباره امکان بهرهبرداری ایران از دعوای بین آمریکا و چین برای صادرات بیشتر نفت به این کشور آسیایی بیان کرد: مسئله اول اینکه امریکا فعلاً بیش از صادرات، در داخل کشور به انرژی نیاز دارد و هنوز به آن مرحلهای نرسیده که به عنوان صادرکننده خالص مطرح باشد، دیگر اینکه منابع شیل به علت برداشت حداکثری، افت تولید شدیدی را در آینده نزدیک تجربه خواهند کرد، این در حالی است که منابع نفتی متعارف میتوانند تا ۵۰ سال هم تولید کنند، اما منابع شیل و نامتعارف به دلیل نوع ساختار سنگ و سیال آن کمتر از ۲۰ سال آینده به شدت کاهش تولید خواهند داشت و قادر به ادامه افزایش تولید مگر با رشد تکنولوژیهای جدید در برداشت نخواهند بود.
وی تاکید کرد: بنابراین موضوع تداوم صادرات نفت ایران به چین جدای از موضوع درگیری تعرفهای دو کشور امریکا و چین است همچنان که کشور چین فعلاً به عنوان مهمترین خریدار نفت کشور باقی مانده و نفت ارزانتری از ایران نسبت به فاصله زیاد آمریکا دریافت میکند. از طرفی کشور چین به دنبال کاهش واردات نفت و گاز مایع به دلیل جنگ تعرفهای از آمریکاست. چین به عنوان بزرگترین واردکننده نفتخام جهان و عمدهترین واردکننده نفت کشور به احتمال قوی واردات نفت ایران را ادامه خواهد داد و به تحریمها توجهی نخواهد کرد، حتی در خوشبینانهترین حالت، افزایش خرید از ایران نیز محتمل خواهد بود. علت این امر سرمایهگذاری مستقیم در میادین نفتی و گازی کشور و کمترین وابستگی پالایشگاههای آن به تصمیمات ایالات متحده است.
رحمتی یادآور شد: نگرانیها درباره افت رشد اقتصادی جهان و تأثیر منفی آن بر تقاضای انرژی، عامل اصلی کاهش تقاضا و مصرف نفت است.
وی با اشاره به تغییر در پیشبینیهای تقاضا برای نفت افزود: پیش از این نظر اکثریت کارشناسان حوزه نفت این بود که بعد از چند سال در نهایت با رشد کند عرضه و افزایش تقاضا قرار است در سالهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ بار دیگر قیمتهای بالای نفت به بازار نفت برگردد و تقاضا از مرز ۱۰۰ میلیون بشکه در روز عبور کند، اما برآوردهای اولیه در سال جاری نشان میدهد که بازار نهتنها با کمبود عرضه نفت و جهش قیمتها مواجه نخواهد شد بلکه بازگشت مازاد عرضه به بازار نفت بسیار محتمل خواهد بود و سمت تقاضا با ضعفهای اساسی مواجه است که عمدهترین دلیل پیش بینی مذکور تشدید و ادامهدار شدن جنگ تعرفهای دو کشور چین و آمریکا است.